Nepal, trekking en het einde.

En daar ging ik dan op weg naar Nepal, eerst de trein vanaf Varanasi naar Goradhpur. Deze had enige vertraging, elke 15 minuten werd er omgeroepen dat de trein er aankwam maar uiteindelijk duurde het rond de 3 uur. Eenmaal in de trein en op mijn plek ,wat flink wat getrek/geduw koste, bleek dat er nog een tourist in hetzelfde gedeelte lag. Na een kort praatje viel ik al snel in slaap. De volgende ochtend maakte de andere man mij wakker met de mededeling dat we er waren en eruit moesten. Hij sprinte de trein uit en ik klom ondertussen mn bed uit. Omdat het nog wat vroeg was en er nog lokale mensen in de trein zaten (terwijl Goradhpur het eindstation zou moeten zijn) vroeg ik maar aan iemand of we er al waren. 'nee we moeten nog 2 uur' . Ik snel naar buiten om de medetourist te roepen maar deze bleek in geen velden of wegen te bekennen te zijn.

Vanaf Goradhpur vond ik een jeep die me naar de grens zou rijden. In de jeep zat ook nog een Engelse jongen, Harry en een man uit Palastijn Moussa. De jeep reedt niet erg snel en op een gegeven moment presteerde de chauffeur om in het achterste gedeelte waar we zaten 12 mensen te proppen, waar er normaal net 4 kunnen zitten. Ach lekker knus en warm:P zeg ik maar.

Bij de grens moest je 40 dollar betalen voor een visum voor Nepal en
er waren geen atm's. Nou had ik daar wel rekening mee gehouden maar Harry niet, die daarop zijn oude camera en telefoon verkocht en zo toch nog de grens over kon. In Nepal kochten we een busticket richting Kathmandu bij een goverment ticketcounter en moesten we vervolgens 3 uur wachten.
We besloten wat te gaan eten en op zoek naar een eettentje zag ik een verloren Franse tourist staan die met een tout stond te praten. Dat is een local die mensen lokt en ze dure tickets verkoopt. Ik vertelde de Fransman dat hij even terug een goedkoop ticket kon kopen bij de goverment stand. Nadat hij hierheen liep kwam de locale tout erg kwaad op me af en begon te schelden en te dreigen en bleef me volgen waar ik heenging. Welkom in Nepal:)
De busreis naar Kathmandu was hel, het was erg warm in de bus en we stopte elke 10 min om meer en meer en meer en nog meer mensen in te laden.Het gangpad stond helemaal volgepropt met mensen. De busreis duurde uiteindelijk zo’n 14 uur en ik was blij dat we er waren.

In Kathmandu deelde ik een kamer met Moussa en Harry. Het verschil met India is meteen merkbaar, de mensen zijn minder opdringerig en het is rustiger op straat. In de daaropvolgende dagen heb ik informatie gevraagt over trekking en een kleinere backpack gekocht en een warme slaapzak, want ik wilde een trekking gaan doen in de Annapurna regio.

Vervolgens vertrok ik samen met Moussa richting Pokhara vanwaar ik de trekking wilde organiseren. Pokhara is een touristisch maar mooi plaatsje dat aan een groot meer ligt.
Tijdens het rondlopen de 2de dag leerde ik Carole kennen uit Nieuw-zeeland. Samen met haar de rest van de dag doorgebracht en de dag erna een wandeling gemaakt naar een Peace-tempel op een berg naast het meer. Het was ondanks de bloedzuigers een mooie wandeling en het uitzicht was super.
De dag erna afgesproken met Dan en Taylor die ook waren aangekomen in Pokhara, leuk om weer even bij te kletsen en misschien zou ik ze later nog zien in Kathmandu. Dezelfde dag heb ik ook een gids geregelt voor de trekking naar Annapurna base-camp van 9-12 dagen en die tot 4130 mtr hoogte gaat. Nog de benodigde spullen gekocht en mn tas achtergelaten bij Carole.

De volgende dag was het zover en vetrok ik s’ morgens vroeg samen met mn guide Ragu op weg naar het vertrek punt :Naya-pul. Ik was wat verontrust over mn conditie maar het bleek erg mee te vallen en het lopen ging me gemakkelijk af.
Meteen de eerste dag leerden we onderweg al veel mensen kennen, het is een populaire trek en aangezien het ook hoogseizoen is waren er mensen genoeg.
Aan het eind van de dag voegde we samen met nog een groep bestaande uit Tarra en Jeroen uit Nederland en Kira uit US + guides en porters.
De aansluitende 3 dagen zouden we samen lopen wat erg gezellig was. De 3de dag stonden we allemaal om 4 uur op om Poon Hill te beklimmen. Het was een stevige klim van 1,5 uur en vanaf daar konden we de zonsopgang bekijken en de omringende bergen zien. Het uitzicht was erg mooi ook al was het aardig bevolkt met mensen boven op de bergtop.
De volgende dag namen we afscheid van elkaar omdat zij een kortere trekking deden dan ik. Al snel raakte ik onderweg in gesprek met Elliot en zijn moeder Jacky uit Australie, samen met hun het grootste gedeelte van de dag gelopen.
Het lopen ging nog steeds prima en het landschap was adembenemend.
Dag 5 gingen we wederom vroeg op pad en aangekomen in de plaats waar we wilden overnachten bleken alle lodges vol te zitten en moesten we door naar de volgende plaats. Onderweg kwamen we Nico tegen uit Nederland die ook tegen hetzelfde probleem aanliep. Ook de plaats erna was vol en dus moesten we door naar de volgende plaats.
Aangekomen in Deurali bleek dat we in een lodge in de eetzaal konden slapen. Na 9 uur lopen neem je daar wel genoegen mee. Het viel uiteindelijk mee en ik sliep prima.
De volgende dag vertrokken we vroeg op weg naar ons einddoel -> Annapurna basecamp!! De tocht hiernaartoe was wederom erg mooi met rivieren,watervallen omringt door bergen met besneeuwde toppen. Na ongeveer 3,5 lopen kwamen we aan. Van de altitude had ik gelukkig geen last. Er bleek nog ruimte genoeg in de lodges. Diezelfde dag kwamen ook nog 2 jongens uit Duitsland, Robert en Alex, en 2 meiden en een jongen uit Zwitserland, Maude en Camille en Matta, aan. Zodoende zaten we met een gezellige club bij elkaar.
Annapurna basecamp ligt op 4130 mtr. in een soort van kleine vallei omringt door besneeuwde Bergen tot hoogten van boven de 8000mtr. Aan het eind van de middag werd het langzaam bewolkt en zag je de wolken naderen, een erg mooi gezicht. Ook begon het zachtjes te sneeuwen en s’nachts was het zo helder zoveel sterren heb ik nog nooit gezien!!
De volgende ochtend stonden we vroeg op om zonsopgang te zien en na het ontbijt gingen we weer op pad op de weg terug. We spraken met de hele groep af om elkaar in een bepaalde plaats weer te ‘meeten’. Het naar beneden lopen ging me stukken slechter af dan naar boven. Ik kreeg al snel last van mn knieen en de snelheid ging er zo wel af:P.
De enerlaatste dag kwamen we in een plaats aan waar natuurlijke hotsprings waren en we heerlijk konden relaxen. Mn nikies uit China hadden het ondertussen begeven en waren met tape aan elkaar geplakt.

De laatste dag liepen we als groep naar het eindpunt. Mn guide,ik,Maude,Camille,Alex en Nico. Ik vond dit zelf de zwaarste dag, het terrein was niet zo moeilijk maar ik had erg last van mn knieen en mn schoenen vielen om de 5 min uit elkaar:P ook was het erg warm.
Na 9 dagen lopen kwamen we weer aan in Naya Pull, hier namen we een local bus. Die zat helemaal vol dus konden we op het dak zitten. Het zat al vol met Nepalesen en baggage dus fringden we ons ertussen. De bus reedt aardig door en zwenkte uit in de bochten waardoor de afgrond soms akelig dichtbij kwam. Na ongeveer 45 min hoorde we een harde knal en bleek dat de bus een lekke band had. Vervolgens stapten we over op een nieuwe bus, maar ook deze stopte na 15 min met rijden omdat de motor niet meer startte. Uiteindelijk bracht bus 3 ons weer in Pokhara.
Die avond aten we met de hele groep in Everest steak house een veel te grote steak, maar die er na al de rijst en macaroni van tijdens de trek goed inging.

De dagen erna heb ik mn tas opgehaald bij Carole en ben ik op zoek gegaan naar een vliegticket huiswaarts. Het einde was nu dan echt in zicht. Het zoeken naar een vliegticket bleek zo eenvoudig nog niet. Het waren voornamelijk dure vluchten en uiteindelijk heb ik een mooie terugreis geboekt die me met het vliegtuig naar Frankfurt brengt en vervolgens via 2 treinen in Amsterdam:) Een mooie afsluiting dacht ik zo.

Ook ben ik nog gaan paragliden samen met Carole. Ik vond het erg spannend want wat hoogte betreft ben ik een held op sokken, maar soms moet je je grenzen verleggen.
Ik vertrok als laatste en de start was aardig spannend, eerst wachten tot de wind goed staat dan langzaam lopen en dan ren ren ren en je benen komen van de grond en je vliegt weg. Ik had een erg aardige piloot die goed vertelde hoe en wat. Het uitzicht is erg mooi en het is erg ontspannen om zo rond te vliegen. Na nog een stunt te hebben gedaan waarbij we de longen uit ons lichaam schreeuwden zetten we na 40 min de landing in.
We landen in de modder, maar het was een onvergetelijke ervaring.

De volgende dag ben ik samen met Carole weer richting Kathmandu gegaan. Hier hebben we wat sightseeing gedaan in en rondom Kathmandu. Gisteravond afgesproken met Dan en Taylor die ook in Kathmandu waren en Jack die ik nog uit India kende en ook nog Toni en Nick uit Nieuw-zeeland en Matheus uit Duitsland. Het was een erg gezellige avond en leuk om iedereen weer even te spreken en afscheid te nemen.
Vandaag was dan de laatste dag die bestond uit shoppen, nog wat rondlopen in Kathmandu en mn tas inpakken.

Morgenochtend vroeg vertrek ik op weg richting Nederland, na 8 maanden weg te zijn geweest. Het voelt erg vreemd ,maar ik heb zin om iedereen weer te zien ook al vind ik het ook wel spannend. Ben benieuwd hoe de cultuurshock gaat zijn.

Dit was het weer en tot snel!!!

Groetjes Martijn