Noord-India

Zo waar was ik gebleven, ohja op weg naar het noorden.
De dag na de hondenbeet ben ik op weg gegaan naar Shimla. Deze keer nam ik maar een rickshaw naar het station en kwam ik veilig aan. Eerst moest ik de trein om 5.50 in de morgen hebben richting Kalka waar ik over kon stappen op een andere trein. De treinreis verliep soepel, het enige vervelende was dat mn achterste nogal pijn deed vande injecties dus ik niet normaal kon zitten...
Eenmaal in Kalka aangekomen moest ik snel een kaartje kopen voor de volgende trein. Het kaartje was erg goedkoop en later bleek waarom, het was een sta-coupe volgepropt met mensen. Gelukkig kon ik met wat bijbetaling bij de conducteur een zitplek in een andere coupe krijgen.
De trein was niet een normale trein, maar een soort stoomlocomotief dat over een klein spoortje door de bergen gaat. Een erge mooie rit met fantastische view's.
Ik zat in een coupe vol met schoolkinderen die op een schoolreisje waren. Erg gezellig en druk, ze vonden het erg leuk om bij elke tunnel keihard te schreeuwen en aangezien deze rit 26 tunnels bevatte kan je wel voorstellen dat ik aan het eind een lichte koppijn had:P.

Na 14 uur in totaal kwam ik aan in Shimla waar ik Dan en Tayler uit Canada ontmoette en Cris uit Nieuw-zeeland. Samen met hun een hotel gezocht en de dagen erna opgetrokken. Het was niet erg warm tussen de bergen dus moest ik wat warme kleding kopen en een warme muts. Gelukkig zijn die hier in overvloed te vinden bij allemaal kleine winkeltjes,stalletjes etc.
Na 2 dagen hier rondgelopen te hebben besloot ik de bus te nemen richting Manali, een rit van 10 uur.

De rit bleek uiteindelijk niet 10 uur maar 20 uur te duren. Dit omdat rond een uur of 04.00 in de morgen we stil kwamen te staan omdat er rotsen op de weg waren gevallen. De politie hield iedereen uit veiligheidsoverwegingen staande en nu was het wachten tot het opgeruimd werd en het veilig genoeg werd bevonden. Dit duurde uren en uiteindelijk kwam het bericht dat het niet eens zeker was of we uberhaupt die dag wel verder zouden reizen. Nouja goed weinig aan te doen. Gelukkig konden we rond een uur of 14.00 weer verder rijden. Bij de volgende plaats werd er echter verteld dat deze bus niet verder ging. Dus overstappen op een andere bus en uiteindelijk kwam ik eind van de middag aan. Jaja het motto in India is: Alles komt goed, all1 kan het even duren:)

De volgende morgen tijdens het ontbijt kwam ik Tayler en Dan tegen die de dag na mij waren vertrokken. Met hun de bergen in getrokken en genoten van het uitzicht. Manali zelf is een erg relaxe plaats waar veel reizigers blijven hangen, voornamelijk omdit Manali de plaats is waar alle weed en hasj wordt geteeld voor ongeveer heel India. De planten groeien overal om je heen.
Die middag kwam ik toevallig ook de Australische meid tegen met wie ik een taxi had gedeeld in Delhi bij aankomst, jaja wat is de wereld toch klein.
De volgende dag richting een paar mooie en grote watervallen gelopen en wat hotsprings.

Ook moest ik mijn 4de anti-rabies injectie hebben, dus ik naar het plaatselijke ziekenhuis. Na wat doorverwijzingen en het kopen van de injectie bij de apotheek zat ik te wachten bij de injectiekamer. Er kwam een man naar me toe die mij vlak daarvoor nog bij de registratie had geholpen. Hij nam mij mee de kamer in om me de injectie te geven. Hmmm das apart maar goed het zal wel kloppen. Vervolgens ging de beste man de injectie klaar maken waarbij hij alle hygiene regels aan zn laars lapte en hij sloeg de flacon open met een metalen soort schroevendraaier:s. Ik dacht ik informeer maar ff naar zn kwalificatie. " Are you a nurse or a doctor?" antwoord: "no no i just work behind the desk"
Ohoh dit kon niet goed zijn, maar ik was al te laat. De beste man stak de naald in mn arm, wat vrij pijnlijk was en vervolgens probeerde hij volgens mij zn handtekening in mn bot te kerven:s Auw... Hierna spoot hij de vloeistof in 1 keer keihard naar binnen, nou was ik net over mn angst voor naalden heen maar deze oud ss-er bracht deze weer helemaal terug. Vanaf toen heb ik maar besloten de injecties zelf te zetten.

Diezelfde dag namen Tayler, Dan en ik de bus richting Leh. Dit is de 2na hoogste weg ter wereld, 500km lang en over bergpassen van boven de 5000 mtr!! Erg bijzonder en ookal is de weg officieel gesloten vanaf 15 sept en trekt de Indiaase regering zijn handen af van het redden van mensen besloten we het toch te doen.
We vertrokken om 2.30 s' nachts in een gammele bus en de weg bestaat uit keien,zand en je wordt behoorlijk door elkaar geshacked. De weg was onvergetelijk, het landschap veranderd voordurend en is adembenemend mooi, van sneeuw naar woestijn naar bergen naar vlakten etc. Onderweg stop je een aantal maal om wat te eten bij tentenkampen. De hoogste bergpas was rond de 5400 mtr en iedereen had wel wat last van hoogte-ziekte, voornamelijk hoofdpijn.
Na 17 uur kwamen we aan in Leh en vonden we snel genoeg iemand die wel een plaats voor ons had in zijn hotel. Het enige was dat 05.00 die morgen de plaatselijke moskee zijn oproep tot gebed deed en deze moskee stond naast ons hotel. Dus de volgende dag maar een ander hotel gezocht.
Verder hebben we de eerste dag weinig gedaan behalve wennen aan de hoogte. De dag erna zijn we naar een stupa (soort van tempel) gelopen die op een berg stond en vanwaar we uitzicht hadden op een groot deel van de vallei.
De dag erop zijn we met nog 3 anderen met een jeep wat monastery's gaan bezoeken. Hier leven monniken in een soort kleine dorpjes tussen de bergen.
Vooral Tiksche was erg bijzonder, een monastery gevestigt op een berg met erg mooi uitzicht.

En vandaag vertrekken we per jeep naar Srinegar de hoofdstad van de provincie Kasmir. De provincie is nog niet zo touristisch vanwege de aanhoudende ongeregeltheden tussen de moslims,India en Pakistan. De situatie schijnt nu wel enigzins stabiel te zijn dus wagen we onze kans. De weg hierheen is de hoogste weg ter wereld maar een stuk korter dan de weg naar Leh toe.

Dit was het weer even voor nu, de groeten uit India en tot de volgende keer.

Martijn

Ohja foto's uploaden zit er even niet in, dus dat wordt nog even wachten